شايد به طور صريح تشويق زنان به حضور در اجتماع بيان نشده باشه ولي نمونه هاي زيادي از حضور زنان در عرصه اجتماع وجود داره در زمان خود ائمه و هيچ يك هم اين فعاليتها رو انكار نكردن مثلا:
حضور حضرت زهرا س در جنگ احد براي ياري پيامبر يا دفاع ايشان از ولايت و حضور در مسجد اقامه خطبه براي عموم مردم
حضور زني از اهالي يمن نزد امام علي ع و براي بيان چند سوال و دريافت پاسخ كه حضرت ايشان را نماينده خود در يمن براي بيان نظرات امام به مردم معرفي مي كنند
و .... خانوم دباغ هم چريكي بودن كه در بيت امام خميني فعاليت داشتن و هيچ وقت از طرف امام به ايشان اعتراظ و مخالفتي نشده . حضور در اجتماع في نفسه و به خودي خود هيچ مشكل و ايرادي نداره مشكل اون به طبع اين مسئله است كه به زن در اجتماع به عنوان يك انسان نگاه نشه بلكه به عنوان يك زن و جنس مونث ديده شه . اين جاست كه مشكل ساز مي شه
از اينكه اسلام مخارج خانه را به عهده مرد گذاشته نمي شه نتيجه گرفت كه زن بايد بشينه تو خونه مگه همه حضور در اجتماع به معناي كسب درامده!! مسلما نه . اين رو نمي تونين انكار كنين كه در بسياري از ايات و روايات مردم را تشويق به علم اموزي و تعقل كرده و در هيچ كدومشونم خانومها رو استثنا نكرده و اين يعني لزوم حضور در اجتماع . نه تنها در عرصه علم اموزي بلكه در عرصه سياست هم همين طوره حضرت زهرا س از مسائل سياسي روز خود اطلاع داشتن و جايي لازم ديدن كه وارد عرصه بشن و حضور خودشونو نشون بدن
طبق احاديث و روايات بايد فرزندان رو براي يك نسل بعد تربيت كرد زني كه بشينه تو خونه و از تحولات و دگرگونيهاي محيط اطرافش و حتي جهان امروزه كه سرعت پيشرفت اون به لحظه رسيده بي خبر باشه چه طور بچه تربيت كنه ؟؟؟!!!
اگر آقايون نمي تونن به زن در عرصه اجتماع به عنوان يك انسان نگاه كنن مشكل خودشونه نه خانومها چرا بايد زنان رو محروم كرد چرا بايد به جاي يافتن راه حل صورت مسئله رو پاك كرد ؟؟؟!!!
اصلاً فلسفه حجاب همينه كه زن بتونه در اجتماع حضور داشته باشه و گرنه اگه قرار بود بشينه تو خونه و در نياد كه حجاب معنايي نداشت